Psalms 90
1[دعای موسی مرد خدا] ای خداوند مسکن ما تو بودهای، در جمیع نسلها، 2قبل از آنکه کوهها به وجود آید و زمین و ربع مسکون را بیافرینی. از ازل تا به ابد تو خدا هستی. 3انسان را به غباربرمیگردانی، و میگویی ای بنیآدم رجوع نمایید. 4زیرا که هزار سال در نظر تو مثل دیروز است که گذشته باشد و مثل پاسی از شب. 5مثل سیلاب ایشان را رُفتْهای و مثل خواب شدهاند. بامدادان مثل گیاهی که میروید. 6بامدادان میشکُفَدْ و میروید. شامگاهان بریده و پژمرده میشود. 7زیرا که در غضب تو کاهیده میشویم و در خشم تو پریشان میگردیم. 8چونکه گناهان ما را در نظر خود گذاردهای و خفایای ما را در نور روی خویش. 9زیرا که تمام روزهای ما در خشم تو سپری شد و سالهای خود را مثل خیالی بسر بردهایم. 10ایّام عمر ما هفتاد سال است و اگر از بُنیه، هشتاد سال باشد. لیکن فخر آنها محنت و بطالت است زیرا به زودی تمام شده، پرواز میکنیم. 11کیست که شدت خشم تو را میداند و غضب تو را چنانکه از تو میباید ترسید؟ 12ما را تعلیم ده تا ایام خود را بشماریم تا دل خردمندی را حاصل نماییم. 13رجوع کن ای خداوند! تا به کی؟ و بر بندگان خود شفقت فرما. 14صبحگاهان ما را از رحمت خود سیر کن تا تمامیِ عمر خود ترنم و شادی نماییم. 15ما را شادمان گردان به عوض ایّامی که ما را مبتلا ساختی و سالهایی که بدی را دیدهایم. 16اعمال تو بر بندگانت ظاهر بشود و کبریایی تو بر فرزندان ایشان. 17جمال خداوند خدای ما بر ما باد و عمل دستهای ما را بر ما استوار ساز! عمل دستهای ما را استوار گردان!
Copyright information for
PesOV